φθαρτολάτρης

ὁ, Μ

1. αυτός που λατρεύει τα φθαρτά πράγματα

2. στον πληθ. οἱ φθαρτολάτραι

εκκλ. οι φθαρτοδοκητές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φθαρτός + λάτρης].